Tabla de Contenidos
Inne przykłady związków z wiązaniami jonowymi to:
- Siarczan magnezu, MgSO4
- Fluorek cezu, CeF
- Cyjanek potasu, KCN
Podczas gdy inne przykłady wiązań kowalencyjnych to:
- Woda , H2O
- metan, CH4
- amoniak, NH3
- Jodek cyny, SnI 4
- Chlorek tytanu(IV), TiCl 4
dwuskładnikowe związki jonowe
Binarne związki jonowe mają dwa składniki, z których każdy składa się z jednego pierwiastka.
Aby nauczyć się nazywać binarne związki jonowe, obaj partnerzy w związku muszą być jednoatomowi lub mogą składać się odpowiednio z wielu atomów.
Związki metali z halogenkami lub tlenami są zwykle jonowymi ciałami stałymi, które mają sieć krystaliczną, w której związane są kationy i aniony, utrzymywane razem przez siły elektrostatyczne .
Kation, część naładowana dodatnio to ta, która kończy nazwę związku. Jednak określone konwencje nazewnictwa będą się różnić w zależności od grupy pierwiastków.
Pierwiastki znajdujące się w pierwszej i drugiej grupie układu okresowego pierwiastków alkalicznych i ziem alkalicznych tworzą jony o ładunku równym numerowi ich grupy. Ta stała tendencja sprawia, że związki zawierające jeden z tych pierwiastków będą miały po prostu swoją nazwę.
Tak więc jon potasu z pierwszej grupy zawsze ma ładunek równy +1. Dlatego nazwa jego związku zawsze kończyłaby się na potasie. To samo dzieje się z drugą grupą układu okresowego pierwiastków, na przykład związki zawierające kation magnezu będą miały ładunek +2.
Wiele metali spoza tych dwóch grup ma ten sam ładunek, na przykład aluminium, cynk, skand i srebro zwykle mają odpowiednio ładunki +3, +2, +3 i +1, dlatego nomenklatura cyfr rzymskich nie jest używany jak inne metale.
Przed wpisaniem nazwy kationu możesz umieścić nazwę anionu jednoatomowego, a następnie końcówkę „-ide”. Na przykład wzór chemiczny KCl byłby nazwą chlorku potasu.
Nazywanie kationów metali przejściowych
Nomenklatura może być nieco bardziej skomplikowana, gdy elementy nie należą do grupy pierwszej i drugiej. Pierwiastki znajdujące się między grupą trzecią a dwunastą, zwane metalami przejściowymi, tracą różną liczbę elektronów w zależności od sytuacji. Tworzą kationy o różnych ładunkach, tworząc unikalne związki o różnych właściwościach.
Ładunek kationu metalu przejściowego określa się przez zrównanie ładunku z anionem składowym związku.
Aby uwzględnić zmiany ładunku w metalach przejściowych, stosuje się nomenklaturę zapasów. Ta metoda wykorzystuje cyfry rzymskie do wskazania ładunku kationu w związku. Liczby można umieścić w nawiasach ze słowem jon.
Fe 2+ i Fe 3+ to przykłady, które mogą przenosić ładunek +2 i +3. Jeśli anion ma ładunek -3, kation będzie miał ładunek +3, to samo stanie się z anionem z ładunkiem -2, że kation będzie miał ładunek +2. Można to wyjaśnić, mówiąc, że stosuje się Fe(II) i Fe(III).
Trzeba jeszcze raz podkreślić, że pierwiastki tworzące jony z jednym ładunkiem nie muszą być zapisywane w ten sposób. Metody te ujednoznaczniają stosowanie wypełniaczy, szczególnie wokół wypełniaczy metali przejściowych.
Proces pisania anionu w tym przypadku pozostaje niezmieniony. Na przykład związek CoCl 2 można by przetłumaczyć jako „chlorek kobaltu(II)”, gdzie anion z końcówką -ide jest wymieniony jako pierwszy, a następnie kation pierwiastka przejściowego wskazujący ładunek używany z cyframi rzymskimi.
Inne przykłady jonowych związków podwójnych to:
- Chlorek sodu NaCl
- jodek cynku ZnI 2
- Chlorek żelaza(III) FeCl 3
Wieloatomowe związki jonowe
Związki wieloatomowe mają więcej niż jeden rodzaj atomów. Mogą one mieć składnik jednoatomowy i składnik wieloatomowy, czego przykładem jest NaNO3 , azotan sodu. Lub mogą mieć dwa składniki wieloatomowe, jak widać w (NH₄)₂SO₄, siarczan amonu.
Wieloatomowe związki jonowe, chociaż początkowo mogą wydawać się złożone, ale żeby to nazwać, anion jest również zapisywany jako pierwszy, a następnie kation. Na przykład NaNO 3 nazywa się „azotanem sodu”. Sód jest nazwany zgodnie z tymi samymi zasadami, co powyżej. Ale NO 3 , będąc własnym związkiem, powinien być nazywany „azotanem”. (NH₄)₂SO₄ zawiera dwa jony wieloatomowe, amonowy i siarczanowy. Połączenie kationu i składnika anionowego daje „siarczan amonu”.
Przykłady wieloatomowych związków jonowych:
- Węglan wapnia CaCO 3
- Azotan amonu NH₄NO 3
- Azotan potasu KNO3
- Wodorotlenek żelaza(II) Fe(OH) 2
- Fosforan sodu Na3PO4 _
- Fosforan cyny(IV) Sn 3 (PO 4 ) 4
Musisz być zaznajomiony z wieloatomowymi jonami i kationami, więc można go używać przy nazywaniu związków jonowych. Podsumowanie najpowszechniejszych kationów i anionów podano poniżej.
Kationy wieloatomowe:
- Amoniak NH4 +
- Hydron H3O + _
aniony wieloatomowe:
- Azotany NO 3 –
- azotyn NO 2 –
- Wodorotlenek OH –
- chlorany ClO 3 –
- chloryn ClO 2 –
- Węglan CO 3 2-
- Wodorowęglan HCO 3 –
- CH3COO-octan
- Siarczan SO 4 2-
- siarczyn SO 3 2-
- Fosforan PO 4 3-
- Fosforyny PO 3 3-
- Cyjanek CN-
- szczawian C 2 O 4 2-
Bibliografia
Crutchlow, C. (2021). Nazewnictwo związków jonowych | ChemTalk. Pobrano 15 marca 2022 r. z https://chemistrytalk.org/naming-ionic-compounds/
Wiązania jonowe i kowalencyjne. (2013). Pobrano 15 marca 2022 r. z https://chem.libretexts.org/Bookshelves/Organic_Chemistry/Supplemental_Modules_(Organic_Chemistry)/Fundamentals/Ionic_and_Covalent_Bonds
Właściwości związków jonowych | Chemtuba. (2022). Pobrano 15 marca 2022 r. z https://www.quimitube.com/videos/propiedades-de-los-compuestos-ionicos/
