Definicja idiograficznych i nomotetycznych

W socjologii podejście idiograficzne odnosi się do perspektywy badawczej, która polega na analizie poszczególnych lub określonych elementów . Z drugiej strony podejście nomotetyczne bada elementy, które pozwalają na opracowanie bardziej uniwersalnych lub ogólnych praw . Mikrosocjologia i makrosocjologia są przykładami podejścia idiograficznego i podejścia nomotetycznego w socjologii.

Podejście idiograficzne i podejście nomotetyczne w nauce

Idiograficzne i nomotetyczne metody badawcze to dwa różne podejścia, które pozwalają obserwować i oceniać różne osoby, zjawiska, okoliczności i zdarzenia. Każde z tych podejść umożliwia inny sposób studiowania, w tym różne narzędzia i funkcje. Podobnie połączenie obu podejść umożliwia bardziej wszechstronną i dogłębną analizę przedmiotu badań.

Geneza podejścia idiograficznego i nomotetycznego

Pojęcia idiograficzne i nomotetyczne wprowadził w XIX wieku niemiecki filozof Wilhelm Windelband (1848-1915).

Windelband należał do neokantowskiego ruchu filozoficznego, który zainteresował się badaniem nauki i wiedzy Immanuela Kanta (1724-1804), jednego z najważniejszych filozofów niemieckich XVIII wieku. 

Windelband wyróżniał się swoim wkładem w dziedzinę filozofii, która bada i analizuje wiedzę naukową, epistemologię. Jedną z jego prac była klasyfikacja nauk, a nauki przyrodnicze uważał za nomotetyczne, a nauki społeczne za idiograficzne.

Inni filozofowie niemieccy również wnieśli wkład w dotyczące koncepcji idiograficznych i nomotetycznych Windelbanda. Na przykład:

• Heinrich Rickert (1863-1936) zdefiniował te metody odpowiednio jako „indywidualizujące” i „uogólniające”. Metoda idiograficzna lub indywidualizująca traktuje konkretny przypadek jako część większej całości. Natomiast metoda nomotetyczna lub uogólniająca pozostawia indywidualność na boku i koncentruje się na ogólnych aspektach.
• Max Ernst Mayer (1875-1823) opisał idiografię jako „to, co było kiedyś”, a nomotetykę jako „to, co zawsze jest”.
• Wilhelm Kamlah (1905-1976) zdefiniował podejście idiograficzne jako konkretne stwierdzenia; oraz do podejścia nomotetycznego jako zdań uniwersalnych. Oba podejścia uważał również za empiryczne. Ponadto Kamlah nie zgadzał się z klasyfikacją nauk Windelbanda, ponieważ uważał, że każda nauka może mieć te dwa podejścia.

co znaczy idiograficzny

Zarówno „idiograficzny”, jak i „nomotetyczny” to słowa używane w dziedzinie nauki. 

Termin „idiograficzny” pochodzi od greckiego idios , co oznacza „własny”, „szczególny”; oraz od greckiego słowa graphikós i łacińskiego terminu graphicus, co oznacza „rysować”, „pisać”, „reprezentować”, „opisywać”. Dlatego idiograficzny jest czymś, co opisuje lub reprezentuje konkretne, pojedyncze lub specyficzne fakty. 

Ogólnie rzecz biorąc, metoda lub podejście, które koncentruje się na konkretnym przypadku, zdarzeniu lub zjawisku, jest znane jako idiograficzne, czyli na kompleksowej analizie konkretnych, unikalnych obiektów, w określonym czasie i przestrzeni, w oparciu o dane  jakościowe .

Podejście idiograficzne dąży do uzyskania określonych znaczeń i zazwyczaj nie dostarcza informacji pozwalających na uogólnienia.

Co znaczy nomotetyczny?

Termin nomotetyczny pochodzi od łacińskiego nomoteticus , a to z kolei od greckiego słowa nomotetikós, co oznacza „ustawodawczy” . To słowo jest utworzone przez grecki przedrostek nomos , który oznacza „prawo” i thetikós , co oznacza „budować”, „opracowywać”, „co można uformować”.

Dlatego nomotetyka jest czymś, co pozwala na stanowienie praw. Termin nomotetyczny odnosi się do badania zagadnień, które pozwalają na sformułowanie zasad, praw lub reguł, które można zastosować w sposób ogólny. 

W nauce podejście nomotetyczne to metoda, która ma na celu sformułowanie ogólnych stwierdzeń, które mają szerszy zakres lub reprezentują szerokie wzorce. Charakteryzuje się włączeniem danych ilościowych.

W rzeczywistości Windelband zdefiniował podejście, które wytwarza wiedzę i dąży do dokonywania uogólnień na dużą skalę, jako nomotetyczne. Z perspektywy nomotetycznej możliwe jest prowadzenie szczegółowych i systemowych obserwacji i eksperymentów w celu uzyskania wyników, które mogą być szeroko stosowane poza dziedziną nauki. Jest to powszechne w naukach przyrodniczych i jest ogólnie postrzegane jako cel podejścia naukowego.

Połączenie podejścia idiograficznego i nomotetycznego jest określane jako „idiotetyczne” i jest metodą uwzględniającą obie perspektywy.

Zastosowanie podejścia idiograficznego i nomotetycznego w socjologii

Socjologia jest nauką, która zajmuje się badaniem społeczeństw ludzkich, ich zachowań i różnych zjawisk, które w nich występują. Zastosowanie podejścia idiograficznego i nomotetycznego w socjologii jest niezbędne, ponieważ pozwala socjologom korzystać z różnych perspektyw i łączyć je w celu pełniejszego zrozumienia społeczeństwa. W rzeczywistości jeden z ojców socjologii, niemiecki socjolog Max Weber (1864-1920) stosował podejście nomotetyczne w swoich pracach, głównie do tworzenia typów i pojęć, które miały funkcjonować jako ogólne reguły.

Różnica między podejściem idiograficznym a nomotetycznym w socjologii

Główne różnice między podejściem idiograficznym a nomotetycznym dotyczą przedmiotu badań oraz zakresu i metod badawczych.

Na przykład podejście idiograficzne próbuje znaleźć dużą ilość szczegółowych informacji na temat bardziej ograniczonego przedmiotu badań i na mniejszą skalę. Można powiedzieć, że jest to podejście intensywne. W przeciwieństwie do podejścia idiograficznego, podejście nomotetyczne jest rozległe i próbuje zrozumieć społeczne wzorce, kwestie i problemy na dużą skalę, aby dokonać uogólnień.

Kolejną istotną różnicą między tymi dwoma podejściami są metody zastosowane w badaniach. Podejście idiograficzne obejmuje metody jakościowe, w tym obserwację, badania grup fokusowych i wywiady. Zamiast tego podejście nomotetyczne obejmuje metody ilościowe, takie jak między innymi badania masowe, dane demograficzne i analizy statystyczne.

Mikrosocjologia i makrosocjologia

Najbardziej ewidentny przykład podejścia idiograficznego i nomotetycznego w socjologii można dostrzec w dwóch gałęziach tej nauki: mikro i makrosocjologii:

• Mikrosocjologia , której przedrostek oznacza „mały”, na ogół stosuje podejście idiograficzne do swoich badań, ponieważ bada ludzi, naturę codziennych interakcji społecznych i indywidualnych wydarzeń na małą skalę. 
• Makrosocjologia , której przedrostek oznacza „duży”, wiąże się z podejściem nomotetycznym. Oznacza to, że bada populacje, ich wzorce, trendy, struktury i systemy społeczne na dużą skalę, aby opracować zasady lub reguły, które można zastosować ogólnie. 

Większość socjologów uważa, że ​​najlepsze badania socjologiczne będą idiotetyczne, to znaczy takie, które łączą podejścia nomotetyczne i idiograficzne oraz metody ilościowe i jakościowe. Obecnie socjologia zwykle wykorzystuje te dwa podejścia do badania w ten sposób poszczególnych procesów i ich kontekstu, umożliwiając pełniejszą i bardziej szczegółową analizę, zarówno na poziomie mikro, jak i makro. 

Na przykład, jeśli chcesz przeprowadzić badanie wpływu dyskryminacji na mniejszość populacji danego kraju, wygodnie byłoby przyjąć podejście nomotetyczne, zbierając informacje statystyczne w celu zbadania liczby sporów, skarg lub roszczeń o dyskryminację w tej społeczności. . Równocześnie istotne byłoby uwzględnienie podejścia idiograficznego, aby zrozumieć, jaka jest rzeczywistość tej mniejszości, w jaki sposób doświadcza ona dyskryminacji i z jakimi konsekwencjami spotyka się w życiu codziennym. 

Źródła

• RAE. Hiszpański Słownik. Dostępne tutaj .
• Ruiz Mitjana, L. (2019, 7 maja). 4 różnice między podejściem ideograficznym a nomotetycznym . Psychologia i umysł. Dostępne tutaj .
• Konsultanci Bastisa. (2020, 27 listopada). Nauki nomotetyczne i idiograficzne. Praca online. Dostępne tutaj .