Ορισμός και παραδείγματα διαγλωσσικών

Το Interlanguage είναι μια έννοια που επινοήθηκε από τον Αμερικανό γλωσσολόγο Larry Selinker το 1972. Η Interlanguage είναι η ενδιάμεση γλώσσα που χρησιμοποιείται από ένα άτομο κατά τη διαδικασία εκμάθησης και απόκτησης μιας δεύτερης γλώσσας.

Τι είναι διαγλώσσα: προέλευση και ορισμός

Για να κατανοήσετε καλύτερα τι είναι η διαγλώσσα, είναι σημαντικό να γνωρίζετε την προέλευση αυτού του ορισμού και τα χαρακτηριστικά του και να λάβετε υπόψη τους ακόλουθους όρους:

• Μητρική ή μητρική γλώσσα : είναι η πρώτη γλώσσα που έμαθε ο μαθητής από τη γέννησή του.
• Γλώσσα-στόχος (ή γλώσσα στόχος): είναι η γλώσσα που θέλει να μάθει ο μαθητής. Γενικά χρησιμοποιούνται οι όροι «δεύτερη γλώσσα» ή «ξένη γλώσσα», αλλά μπορεί να είναι περισσότερες από μία γλώσσες και άλλες γλώσσες που δεν είναι ξένες.

Προέλευση της διαγλωσσικής θεωρίας 

Στη δεκαετία του 1950, στο πλαίσιο της εφαρμοσμένης γλωσσολογίας, εμφανίστηκε το ρεύμα της Αντιθετικής Ανάλυσης, το οποίο υποστήριξε ότι τα λάθη που μπορούσαν να κάνουν οι μαθητές κατά τη μελέτη μιας ξένης γλώσσας μπορούσαν να προβλεφθούν. Για αυτό, μελετήθηκαν οι διαφορές μεταξύ της μητρικής ή της μητρικής γλώσσας και της δεύτερης γλώσσας, λαμβάνοντας επίσης υπόψη ότι τα λάθη οφείλονταν στην παρεμβολή της μητρικής γλώσσας.

Οι μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε αυτόν τον τομέα έδωσαν τη θέση τους στην ανάλυση σφαλμάτων . Μία από τις μεγαλύτερες αναφορές στην ανάλυση των λαθών ήταν ο Βρετανός γλωσσολόγος Stephen Pit Corder (1918-1990) ο οποίος εισήγαγε την ιδέα ότι η εκμάθηση μιας γλώσσας είναι μια διαδικασία που έχει διαφορετικά στάδια ανάπτυξης και που μπορεί να μελετηθεί μέσω της ανάλυσης τα λάθη που κάνουν οι μαθητές. 

Ο Corder ήταν επίσης ο πρώτος που διέκρινε ως γλώσσα από μόνη της τη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι μαθητές μαθαίνοντας μια άλλη γλώσσα, διαφορετική από τη μητρική και από τη δεύτερη γλώσσα. Αυτό αντικατοπτρίστηκε στο έργο του The meaning of the Learner’s errors , που δημοσιεύτηκε το 1967, στο International Journal of Applied Linguistics in Language Teaching . 

Οι συνεισφορές του Larry Selinker

Ωστόσο, ήταν ο Αμερικανός γλωσσολόγος Larry Selinker (1937-), ο οποίος στο έργο του Interlanguage , που δημοσιεύθηκε το 1972, ονόμασε την ενδιάμεση γλώσσα που χρησιμοποιεί ένα άτομο όταν μαθαίνει μια άλλη γλώσσα ως «interlanguage». 

Ο Selinker βασίστηκε στο έργο του Corder και όρισε, με πιο ακριβή τρόπο, την έννοια και τα χαρακτηριστικά της διαγλωσσικής γλώσσας. Αυτή η ιδέα έγινε ευρέως αποδεκτή και έδωσε αφορμή για νέες έρευνες και έθεσε τα θεμέλια για τη μελέτη της κατάκτησης δεύτερης γλώσσας. Επιπλέον, προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον για τη μελέτη της διαγλωσσικής ως γλώσσας και επί του παρόντος, αποτελεί αντικείμενο μελέτης και βασικό όρο στη Γλωσσολογία που εφαρμόζεται στη διδασκαλία της γλώσσας.

Χρόνια αργότερα, το 1981, ο Corder δημοσίευσε το έργο του Error Analysis and Interlanguage και όχι μόνο υιοθέτησε αυτόν τον όρο, αλλά τόνισε επίσης τη σημασία του να θεωρούνται τα διαγλωσσικά λάθη ως θετικό σημάδι της προόδου των μαθητών. 

Ορισμός της διαγλωσσικής

Η θεωρία της διαγλώσσας του Selinker υποστηρίζει ότι η γλώσσα των μαθητών δεύτερης γλώσσας διέπεται από συστηματικούς κανόνες που είναι διαφορετικοί από εκείνους της γλώσσας που μαθαίνουν και της μητρικής τους γλώσσας. Με αυτόν τον τρόπο, κατά τη μαθησιακή διαδικασία, ο μαθητής δεν απορροφά ούτε αντιγράφει τις πληροφορίες που λαμβάνει για τη γλώσσα που μαθαίνει, αλλά ενσωματώνει τα πάντα και δημιουργεί ένα νέο γλωσσικό σύστημα, το οποίο είναι μοναδικό και εξελίσσεται καθώς αποκτά μεγαλύτερη γνώση. στη δεύτερη γλώσσα. 

Ακριβώς, αυτή η ενδιάμεση γλώσσα που προκύπτει στη διαδικασία εκμάθησης μιας άλλης γλώσσας, είναι αυτό που ορίζεται ως «διαγλώσσα» ή «διαγλώσσα». Η διαγλώσσα είναι η ίδια η γλώσσα του μαθητή που βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη, η οποία έχει χαρακτηριστικά της μητρικής και της δεύτερης γλώσσας, καθώς και τα δικά της χαρακτηριστικά. Αυτό μπορεί να αναπαρασταθεί από το ακόλουθο σχήμα:

Μητρική γλώσσα → διαγλώσσα → γλώσσα στόχος

Για να επεξηγήσει και να εξηγήσει περαιτέρω αυτή τη διαδικασία, ο Selinker χρησιμοποίησε τη μεταφορά ενός δρόμου. Η διαγλώσσα θα ήταν το ταξίδι που κάνει το άτομο από τη γνώση της μητρικής του γλώσσας μέχρι την εκμάθηση της δεύτερης γλώσσας. Σε όλο αυτό το ταξίδι, η διαγλώσσα ανανεώνεται διαρκώς, πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά στη γλώσσα στόχο, μέχρι να αποκτήσει τη γλώσσα αυτής της γλώσσας.

Διαγλωσσικά χαρακτηριστικά

Η διαγλώσσα, όπως κάθε γλώσσα, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, χαρακτηρίζεται από:

• Αλλάζει συνεχώς.

• Να είστε διαφορετικοί και ανεξάρτητοι από τη μητρική γλώσσα και τη γλώσσα στόχο. 

• Να είστε μοναδικός και ατομικός: κάθε μαθητής αναπτύσσει τη δική του διαγλώσσα, η οποία είναι διαφορετική από αυτή ενός άλλου μαθητή.

• Είναι συστηματικό: έχει ένα σύστημα με τους δικούς του δυναμικούς κανόνες που δημιουργούνται, εξαλείφονται ή αλλάζουν.

• Να είστε διαπερατοί: απορροφήστε συνεχώς νέες πληροφορίες.

• Είναι μεταβλητό: μπορεί να υπόκειται σε μια συστηματική παραλλαγή, η οποία εξαρτάται από το γλωσσικό και ψυχογλωσσικό πλαίσιο και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο μαθητής. ή σε ελεύθερη παραλλαγή, όταν ο μαθητής χρησιμοποιεί αυθαίρετα γλωσσικά στοιχεία στο ίδιο λεκτικό πλαίσιο.

Η ανάπτυξη της διαγλωσσικής

Κατά τη διαδικασία απόκτησης μιας νέας γλώσσας, ο μαθητής βασίζεται στη μητρική του γλώσσα και αρχίζει να αναπτύσσει τη δική του διαγλώσσα, η οποία, με τη σειρά της, προσαρμόζεται, τροποποιείται και αντικαθίσταται από νεότερες και πιο σύνθετες εκδόσεις καθώς προχωρά στη γλώσσα του. της γλώσσας στόχου. Δηλαδή, η ανάπτυξη της διαγλωσσικής υπόκειται σε συνεχείς μετασχηματισμούς που ο κάθε μαθητής πραγματοποιεί φυσικά μέχρι να μάθει τη γλώσσα στόχο.

Ωστόσο, υπάρχουν παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη της διαγλωσσικής γλώσσας και που αποτελούν φυσικό μέρος της διαδικασίας απόκτησης της γλώσσας-στόχου. Αυτοί οι παράγοντες είναι:

• Υπεργενίκευση ή υπεργενίκευση, η οποία συμβαίνει όταν οι μαθητές τείνουν να εφαρμόζουν έναν κανόνα που ήδη γνωρίζουν σε όλες τις περιπτώσεις, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις εξαιρέσεις ή τις πιθανές παραλλαγές . Για παράδειγμα: συζεύξτε κανονικά και ανώμαλα ρήματα με τον ίδιο τρόπο.
• Στρατηγικές μάθησης , οι οποίες είναι οι τρόποι με τους οποίους ο μαθητής προσπαθεί να διευκολύνει την κατανόησή του και την προφορική ή γραπτή του παραγωγή στη δεύτερη γλώσσα. Γενικά, αυτό εκδηλώνεται μέσω της απλοποίησης: η χρήση απλών δομών αντί της χρήσης ενός πιο σύνθετου λεξιλογίου, το οποίο μπορεί να μην γνωρίζετε ή να δυσκολεύεστε να θυμηθείτε. Για παράδειγμα, στα αγγλικά: the man and the woman / “el hombre y la mujer” , αντί να πούμε το ζευγάρι / “la pareja”.
• Μεταφορά γλώσσας : συμβαίνει όταν ο μαθητής εφαρμόζει τις γνώσεις του στις γλώσσες που ήδη γνωρίζει για να μάθει τη νέα γλώσσα. Γενικά, είναι οι κανόνες και τα πρότυπα της μητρικής γλώσσας του μαθητή, τα οποία ο μαθητής εφαρμόζει στη νέα γλώσσα. 
• Η μεταφορά της διδασκαλίας : αυτή είναι η επιρροή του δασκάλου και των μεθοδολογιών που χρησιμοποιούνται για τη διδασκαλία, καθώς και η ορθότητα και η αποτελεσματικότητά τους.
• Στρατηγικές επικοινωνίας : αυτό συμβαίνει κυρίως στην προφορική γλώσσα, όταν η ευχέρεια έχει προτεραιότητα έναντι της ακρίβειας.

Διαγλώσσα και απολίθωση

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η ανάπτυξη της διαγλωσσικής είναι κάτι φυσικό και φυσιολογικό κατά τη διαδικασία εκμάθησης μιας γλώσσας. Στην πραγματικότητα, είναι ακόμη και κάτι θετικό, γιατί σας επιτρέπει να ελέγξετε την πρόοδο του μαθητή σε όλη αυτή την εξελικτική διαδικασία.

Γενικά, η διαγλωσσική γλώσσα δίνει τη θέση της στη γνώση της γλώσσας-στόχου. Ωστόσο, μερικές φορές συμβαίνει μια διαδικασία την οποία ο Selinker ονόμασε “απολίθωση”. Αυτός ο όρος συνδέεται με τη διαγλωσσική γλώσσα, επειδή είναι μια στασιμότητα στη μάθηση. Η διαγλώσσα σταματά να ανανεώνεται και να μεταμορφώνεται και η πρόοδός της σταματά, άρα «απολιθώνεται».

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο μαθητής να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη, να διατηρεί τα ίδια συστήματα και κανόνες της μητρικής του γλώσσας και, στη χειρότερη περίπτωση, να μην επιτυγχάνει τη μέγιστη αναμενόμενη γνώση της γλώσσας στόχου, όσες γνώσεις κι αν έχει αποκτήσει. Αυτό το «πάγωμα» της διαγλωσσικής ανάπτυξης και η επακόλουθη άφιξη στη γλώσσα στόχο ονομάζεται απολίθωση.

Η απολίθωση οφείλεται σε διαφορετικούς παράγοντες, τόσο γνωστικούς, ψυχολογικούς, βιολογικούς και κοινωνικούς. Εδώ είναι μερικά από αυτά:

• Η έλλειψη κινήτρων.
• Αδυναμία εξόδου από τη ζώνη άνεσης μόλις αποκτηθούν οι βασικές γνώσεις.
• πίεση επικοινωνίας.
• Μικρή έκθεση στο περιβάλλον όπου ομιλείται η γλώσσα-στόχος.
• Η ανατροφοδότηση που λαμβάνει ο μαθητής όταν χρησιμοποιεί τη γλώσσα-στόχο.
• Γλωσσική μεταφορά, παρεμβολή της μητρικής σας γλώσσας ή άλλων γλωσσών.
• Έλλειψη ενδιαφέροντος για την κουλτούρα της γλώσσας-στόχου.
• Η ηλικία του μαθητή.

Η σημασία της διαγλωσσικής

Από τους πρώτους ορισμούς και περιγραφές της διαγλωσσικής που πραγματοποιήθηκαν από τους Corder και Selinker, η μελέτη της ήταν ζωτικής σημασίας τόσο για τον μαθητή όσο και για τον δάσκαλο και για τον τομέα της εφαρμοσμένης γλωσσολογίας. 

Αναλύοντας τα στοιχεία και την ανάπτυξη της διαγλωσσικής γλώσσας του μαθητή, μπορείτε να ελέγξετε την πρόοδό του, να μάθετε σε ποιο στάδιο βρίσκονται και ποιες είναι οι κύριες προκλήσεις του όταν προσεγγίζουν τη γλώσσα-στόχο. Γνωρίζοντας αυτό, ο δάσκαλος μπορεί να εφαρμόσει πιο κατάλληλους διδακτικούς πόρους, ώστε η διδασκαλία του να είναι επιτυχημένη και ο μαθητής να φτάσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό στη γλώσσα που μαθαίνει.

Από την άλλη πλευρά, στην εφαρμοσμένη γλωσσολογία, η μελέτη της διαγλωσσικής καθιστά δυνατό τον εντοπισμό όλων των εμποδίων στη διαδικασία απόκτησης της γλώσσας και τη δημιουργία νέων μεθοδολογιών για καλύτερη διδασκαλία.

Παραδείγματα διαγλωσσικών

Τα παραδείγματα διαγλώσσας είναι αμέτρητα και κάθε μαθητής είναι διαφορετικός και χτίζει τη δική του διαγλώσσα η οποία, με τη σειρά της, αλλάζει καθώς προχωρά η μαθησιακή διαδικασία και πλησιάζει περισσότερο τη γλώσσα στόχο. Μερικά παραδείγματα διαγλωσσικών είναι ακριβώς τα λάθη που κάνετε όταν προσπαθείτε να επικοινωνήσετε στη γλώσσα που μαθαίνετε:

• Χρήση φωνημάτων και γραφημάτων διαφορετικών από τη γλώσσα-στόχο, επειδή η μητρική γλώσσα δεν τα έχει: «b» αντί για «p», σε Άραβες μαθητές μαθαίνουν ισπανικά ως ξένη γλώσσα.
• Αλλαγές στη συντακτική σειρά: ένα λουλούδι κόκκινο αντί για ένα κόκκινο λουλούδι / “una flor roja”, σε Ισπανούς μαθητές που σπουδάζουν αγγλικά.
• Σύζευξη ανώμαλου ρήματος σαν να ήταν κανονικό: πέταξε αντί πέταξε / «πέταξε».
• Χρήση λέξεων που έχουν άλλη σημασία στη γλώσσα-στόχο (αυτό που είναι γνωστό ως “ψευδείς φίλοι” ή “συγγενείς”): η χρήση της αγγλικής λέξης sensitive / “preudent” αντί για sensitive / “sensitive”.

Πηγές

• Moreno Cabrera, JC Βασικά ζητήματα στη γλωσσολογία. (2013). Ισπανία. Σύνθεση.
• Balbino de Amorím Barbieri Durao, A. Η διαγλώσσα . (2007). Ισπανία. Βιβλία Arch.
• Garayzabal Heinze, Ε.; Codesido Garcia, AIΒασικές αρχές Ψυχογλωσσολογίας . (2015). Ισπανία. Σύνθεση.
• Selinker, L. (1972). Διαγλώσσα. IRAL: International Review of Applied Linguistics in Language Teaching, 10, 209-231. Διαθέσιμο εδώ .
• Εικονικό Κέντρο Θερβάντες. Απολιθωση _ Διαθέσιμο εδώ .
• Manga, Andre-Marie. Η έννοια της διαγλωσσικής γλώσσας και το φαινόμενο του λάθους στη διδασκαλία/εκμάθηση της ισπανικής ως ξένης γλώσσας. Ηλεκτρονικό Περιοδικό Φιλολογικών Σπουδών. (2011, 21 Ιουλίου). Διαθέσιμο εδώ .
• Torras, MR (1994). Διαγλώσσα στα πρώτα στάδια εκμάθησης ξένης γλώσσας (Αγγλικά) . Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Διαθέσιμο εδώ .
• Baralo, M. (2016, 10 Ιουνίου). Τι είναι η διαγλώσσα (IL); Otrasvoceseneducacion.org. Διαθέσιμο εδώ.