Tabla de Contenidos
Η ολοφράση είναι μια πρόταση, που συνήθως αποτελείται από μία μόνο λέξη, που έχει πολύπλοκη σημασία. Η ολοφράση περιλαμβάνει πλήρεις ενέργειες ή έννοιες μέσα σε έναν απλό όρο και είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται στην καθημερινή γλώσσα με λέξεις όπως «εντάξει». Στον τομέα της κατάκτησης της γλώσσας, οι ολοφράσεις είναι εκείνες οι λέξεις που χρησιμοποιούν τα παιδιά για να επικοινωνήσουν ιδέες που στη γλώσσα των ενηλίκων απαιτούν σύνθετες προτάσεις. Για παράδειγμα, όταν ένα μικρό παιδί λέει απλώς «νερό» μπορεί να ισοδυναμεί με «διψάω, θέλω νερό».
Οι ολοφράσεις συνήθως αποτελούνται από μία μόνο λέξη, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα, καθώς μπορεί να είναι ελαφρώς μεγαλύτερες προτάσεις που τα παιδιά αντιλαμβάνονται ως μία. Ένα παράδειγμα μπορεί να είναι το “ahí ‘ta” για να δηλώσει τη θέση κάποιου ή κάποιου.
Ο όρος «ολοφράση» έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1960, όταν ο ψυχογλωσσολόγος Μάρτιν Μπρέιν πρότεινε τη θεωρία ότι μεμονωμένες λέξεις που χρησιμοποιούνται στην πρώιμη παιδική ηλικία περιελάμβαναν επικοινωνιακές λειτουργίες τόσο ευρείες όσο μια πρόταση. Γι’ αυτό τις αποκάλεσε «ολοφραστικές» ή μονολεκτικές δηλώσεις.
Πρώτες λέξεις και ολοφράσεις
Ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά αποκτούν και αναπτύσσουν τη γλώσσα έχει μεγάλο ενδιαφέρον στους κλάδους της ψυχολογίας και της κοινωνιογλωσσολογίας. Η μελέτη του επικεντρώνεται συνήθως στα παιδιά της πρώιμης παιδικής ηλικίας, από τη στιγμή που αρχίζουν να μιλούν μέχρι την ηλικία των τριών περίπου ετών.
Τα νεογέννητα μωρά κάνουν εντερικούς ήχους και κλάματα που είναι απλές εκκλήσεις για προσοχή. Καθώς μεγαλώνουν, παίρνουν για τον εαυτό τους λόγια που ακούγονται γύρω τους για να επικοινωνήσουν τα θέλω και τις ανάγκες τους. Τα μωρά αρχίζουν να φωνάζουν λέξεις γύρω στους έξι μήνες, αλλά μόλις τον πρώτο χρόνο αυτές παίρνουν τη μορφή λέξεων όπως «μαμά» ή «μπαμπάς».
Ερμηνεία και πλαίσιο των ολοφράσεων
Η χρήση της γλώσσας, συμπεριλαμβανομένης της ολοφραστικής φάσης (περίπου 18-36 μηνών), είναι ένας βασικός τρόπος παρακολούθησης της ανάπτυξης των παιδιών. Σε αυτό το πρώτο γλωσσικό στάδιο μπορούν να ονομάσουν αντικείμενα και ανθρώπους, καθώς και να εκφράσουν επιθυμίες και να περιγράψουν πράξεις (Danesi, 2003).
Με την περαιτέρω ανάπτυξη έρχεται επίσης μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στις έννοιες των βρεφικών ολοφράσεων. Για παράδειγμα, ανάλογα με τα συμφραζόμενα, η ολοφράση “μαμά” μπορεί να υποδηλώσει μια δήλωση (“αυτό είναι η μαμά”) ή μια ερώτηση (“πού είναι η μαμά;”). Για τον ίδιο λόγο, μπορεί να είναι δύσκολο να τα ερμηνεύσετε και είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσετε μια ολοφράση ως τη μόνη μέτρηση για να κατανοήσετε τι θέλει να εκφράσει το παιδί.
Καθώς η χρήση της γλώσσας αναπτύσσεται, η επικοινωνία των πολύ μικρών παιδιών ξεπερνά τις λέξεις και είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη οι χειρονομίες και το πλαίσιο για να κατανοήσουμε τι προσπαθούν να επικοινωνήσουν. Η ολοφράση, επομένως, θα ήταν ένα στοιχείο μέσα σε ένα σύνολο μορφών επικοινωνίας που περιλαμβάνουν το λεκτικό και το μη λεκτικό (Lightfoot et al ., 2008).
Οι ενήλικες χρησιμοποιούν ολοφράσεις;
Φυσικά. Οι ενήλικες χρησιμοποιούν συνεχώς ολοφράσεις, ειδικά αυτές που το γλωσσικό τους πλαίσιο έχει αποδεχθεί ως κατανοητές ή καθολικές. Ένα ξεκάθαρο παράδειγμα, όπως σημειώσαμε στην αρχή αυτού του άρθρου, είναι η λέξη «εντάξει», η οποία σε πολλές ισπανόφωνες χώρες, καθώς και στον αγγλόφωνο κόσμο, νοείται ως «όλα είναι καλά». Αν και μπορεί να είναι μεγαλύτερες από τις παραδοσιακές ολοφράσεις, οι ιδιωματισμοί και οι ιδιωματισμοί χρησιμοποιούνται με τον ίδιο τρόπο, υποδηλώνοντας μια περίπλοκη έννοια που δεν είναι ορατή κυριολεκτικά στις χρησιμοποιούμενες λέξεις.
Μιλάμε επίσης για ολοφράσεις σε πολύ συγκολλητικές ή πολυσυνθετικές γλώσσες. Σε αυτόν τον τύπο γλώσσας, μια μεμονωμένη λέξη μπορεί να περιέχει όλα τα γραμματικά στοιχεία για να σημαίνει μια σύνθετη πρόταση.
Η μελέτη της ολοφράσης
Η έννοια της ολοφράσης χρησιμοποιείται για σχεδόν 60 χρόνια και σήμερα ορισμένοι ακαδημαϊκοί αμφισβητούν τη συνάφειά της ως όρο. Για παράδειγμα, ο Hobbs (2005) προτείνει ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι υπάρχει μια «ολοφραστική φάση» που διαφέρει από το στάδιο στο οποίο τα μικρά παιδιά επικοινωνούν με μία μόνο λέξη. Αν και η χρήση του όρου «ολοφράση» είναι αρκετά αποδεκτή, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι η ψυχογλωσσολογία είναι μια δυναμική και αναπτυσσόμενη επιστήμη της οποίας οι έννοιες συνεχίζουν να εξελίσσονται.
Πηγές
- Δανέζος, Μαρσέλ. Διδασκαλία Δεύτερης Γλώσσας . Springer, 2003.
- DeVilliers, Jill και Peter DeVilliers. Κατάκτηση Γλώσσας . Harvard University Press, 1979.
- Hobbs, Jerry R. “The Origin and Evolution of Language: A Plausible Strong-AI Account.” Action To Language μέσω του συστήματος Mirror Neuron. Cambridge University Press, 2005.
- Lightfoot, Cynthia et al. Η Ανάπτυξη των Παιδιών . 6η έκδ. Worth Publishers, 2008.
- Rowe, Bruce M. και Diane P. Levine. Μια Συνοπτική Εισαγωγή στη Γλωσσολογία. 4η έκδ. Routledge, 2014.
- Πάρ’το, Μιχάλη. Κατασκευάζοντας μια γλώσσα: Μια θεωρία που βασίζεται στη χρήση της απόκτησης γλώσσας . Harvard University Press, 2003.